Er was een tijd dat ik heel content was met 1eigen zijn, jongens waren maar 6 letters op papier, een film die ik ooit eens had gezien, een vage herinnering van tijden die in mijn dagboek staan. Verleden. Toen ik liefde nog spelde met een HOOFDLETTER. Tot jij met je bolle toet in beeld kwam. Nu zijn er dagen van dromen, fladderen en keiharde dalen. Ik snap er eigenlijk niets van.


Ik wil weer fijn zijn, in mijn pels. Omdat dat ook mooi is. ALLEEN. Zo zonder iemand, zonder jou. Fijn. Een enkeltje naar zonderjou, alstuliefd?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten